Дар Ӯзбекистон ба қарздорони хизмати коммуналӣ адои Ҳаҷро манъ намуданд
Дар Ӯзбекистон сар имом хатиби Тошканд қори Анвар Турсунов фатво баровардаааст, ки касоне аз хизмати коммуналӣ қарздор ҳастанд зиёрати Ҳаҷ ба онҳо ҷоиз нест, бо ин аз мусулмонон ки қарзхои коммунали доранд талаб намудааст, ки қарзҳояшонро пардохт намоянд ва низ огоҳ карда гуфт, қарздорон зиёрати Ҳаҷ рафта наметавонанд.
«Агар шахсе ба миқдори як сум қарздор бошад, Ҳаҷи шахси зерин қабул намешавад. Мо чунин афродро, ки ба зиёрати Ҳаҷ мераванд ба ҳавопаймо роҳ намедиҳем… Дар Ӯзбекистон шахсоне ҳастанд, ки намоз мехонанд, зиёрати Ҳаҷ мераванд, вале барои истифода бурдани қувваи барқ ҳаққи хизмат пардохт намекунанд», — иброз намуд қори Анвар Турсунов дар маҷлиси клуби иттилоотии байналхалқиӣ Тошканд.
Бояд қайд намуд, ки дар ҳақиқат Ислом ба мусулмон воҷиб гардонид, то қарзҳояшро пурра пардохт намуда, сипас ба зиёрати Ҳаҷ равад. Аммо агар қарздиҳанда иҷозат диҳад, қарздор метавонад зиёрати Ҳаҷ намояд. Акнун ба табиати қарзи сокинони Ӯзбекистон аз давлат бингарем, он чи гуна аст? Дар ҳақиқат аҳволи хизмати коммуналӣ дар Ӯзбекистон хеле ҳузновар буда, даҳсолаҳо инҷониб чунин давом ёфта истодааст. Мардуми кишвар аз набудани қувваи барқ ва газ шикоят мекунанд, дар аксарият ноҳияҳо халқ аз таваққуфи қувваи барқ изтироб мекашанд, ки дар як шабонарӯз қувваи барқ ҳамагӣ якчанд соат дода мешавад. Дар баъзе минтақаҳо таи чанд сол аст, ки газ дода намешавад. Илова бар ин тарофаҳои хизмати коммуналӣ барои мардум ҳақиқатан баланд карда шудааст. Маълум аст, ки ҳукумат муфлисии иқтисодиёташро бо ҷамъоварии маблағи изофагӣ аз мардум барои хизматрасониҳои маишии оддӣ пӯшонидан мехоҳад.
Бояд қайд намуд, ки ҳалли муаммо аз нигоҳи Ислом чунин аст: об, газ, қувваи барқ, объектҳои истеҳсолкунанда ва расонандаҳои ин неъматҳо мулки умумӣ буда, на аз они афроди ҷудогона ва давлат, балки ба худи мардум мутааллиқ мебошад. Ба таври муносиб, мардум набояд хизмати коммуналиро аз касе бо вуҷуди нархҳои бозаргонӣ харидорӣ намояд, баръакс бояд ба таври ройгон истифода барад. Зеро ҳамаи ин ба Уммат мутааллиқ мебошад. Дар лоиҳаи дустури Давлати Исломии пешоянда, ки аз тарафи яке аз ҳизбҳои байналхалқӣ таҳия шуда, гуфта мешавад:
Моддаи 140: “Ҳар як вакили уммат ҳақ дорад аз тамоми боигариҳое, ки ба доираи моликияти умумӣ дохил мешаванд, истифода барад. Мутлақо ҷоиз нест, ки давлат ба шахсе барои соҳибии моликияти умумӣ ё истифодаи он рухсат дода, раиятро аз он маҳрум созад”.
