Раҳмон бори дигар даъват кард, ки Рамазон ба таъхир гузошта шавад
Эмомалӣ Раҳмон аз сокинони Тоҷикистон, ки дар саҳро кор мекунанд, даъват кард, ки моҳи Рамазонро ба вақти дигар ба таъхир гузоранд. Муроҷиати Раҳмонро хадамоти матбуотии раисҷумҳур ба мардум нашр кардааст. «Ҳоло бори дигар ба ҳамватанони азизам ёдрас мекунам, ки моҳи Рамазони имсола, илова ба пандемияи хатарноки коронавирус, ба вақти корҳои саҳроӣ ва ҷамъоварии ҳосили барвақт рост омадааст», — гуфт Раҳмон.
Ғайр аз он, Президент Раҳмон дар бораи баъзе аз олимони ислом сухан ронда мегӯяд, ки гӯё фикри онҳо ба вақти дигар гузаронидани рӯзадорӣ ҷоиз мебошад. Ҳамоно, Эмомалӣ Раҳмон номҳои олимоне, ки ба онҳо истинод кардааст номбар накард. «Маълум аст, ки тибқи таълимоти дини муқаддаси Ислом, саломатии инсон ва ҳифзи ҳаёти дигар инсонҳо аз тамоми таълимоти дигар авло мебошад. Фикри мазкур ба таври муфассал дар якчанд таълимотҳои динӣ қайд шудааст. Бисёре аз уламои ислом мегӯянд, ки деҳқонон, чорводорон ва онҳое, ки дар корҳои вазнин кор мекунанд, агар гуруснагӣ ва ташнагӣ ба саломатияшон зарар дошта бошад бояд аз рӯзадорӣ парҳез кунанд», — мегӯяд ӯ.
Инчунин ӯ изҳор намуд, ки агар коргари саҳро дар Рамазон рӯза бигирад, ба саломатии худ дидаву дониста зарар расонидааст: «Яъне, мо дар натиҷаи худдорӣ аз нӯшидани об ва хӯрдани хӯрок бидуни огоҳӣ набояд ба саломатиамон осеб расонем ва худкушӣ кунем».
Ёдрас мекунем, ки Эмомалӣ Раҳмон соли гузашта низ ба кӯчонидани Рамазони коргарони саҳроҳо ва бинокорони НБО Роғун даъват карда буд, дар он замон муроҷиати мазкур аз ҷониби имом-хатибони дарборӣ дастгирӣ ёфта буд.
Хабарнигори Хабарҳо барои шарҳи мавзӯъ ба Шокирхон Домулло аз шаҳри Душанбе муроҷиат намуд:
Тамоми мазҳабҳои исломӣ, аз ҷумла мазҳаби Ҳанафӣ, якдилона эътироф мекунанд, ки гирифтани рӯза дар моҳи Рамазон вазифаи ҳар як мусулмони оқилу болиғ аст. Танҳо зумраи шахсоне, ки дар оят номбар шудаанд аз ин мустасно мебошанд:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ | أَيَّامًا مَعْدُودَاتٍ ۚ فَمَنْ كَانَ مِنْكُمْ مَرِيضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ ۚ وَعَلَى الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعَامُ مِسْكِينٍ ۖ فَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْرًا فَهُوَ خَيْرٌ لَهُ ۚ وَأَنْ تَصُومُوا خَيْرٌ لَكُمْ ۖ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ | شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَىٰ وَالْفُرْقَانِ ۚ فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ ۖ وَمَنْ كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ ۗ يُرِيدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلَا يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُوا الْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَىٰ مَا هَدَاكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ
«Эй касоне, ки имон овардаед, рӯза доштан бар шумо муқаррар шуд, ҳамчунон ки бар касоне, ки пеш аз шумо будаанд, муқаррар шуда буд, то парҳезгор шавед! Рӯзҳое башумор. Ҳар кас, ки аз шумо бемор ё дар сафар бошад, ба ҳамон адад аз рӯзҳои дигар рӯза бидорад. Ва онон, ки тавоноии онро надоранд, ҳар рӯзро ба таъом додани мискине бозхаранд. Ва ҳар кӣ ба рағбат дар он бияфзояд, барояш беҳтар аст ва агар мехоҳед бидонед, беҳтар он аст, ки худ рӯза бидоред. Моҳи Рамазон (моҳест), ки дар он барои роҳнамоии мардум ва баёни роҳи равшани ҳидоят ва ҷудо сохтани ҳақ аз ботил, Қуръон нозил шудааст, пас ҳар кас, ки моҳро бубинад, бояд, ки дар он (моҳ) рӯза бидорад. Ва ҳар кас, ки бемор ё дар сафар бошад, ба ҳамон адад аз рӯзҳои дигар. Худо барои шумо хостори осонӣ аст, на сахтӣ ва то он ҳисобро комил созед. Ва Худоро ба он сабаб, ки роҳнамоиятон кардааст, ба бузургӣ ёд кунед ва шукр гӯед!». (2:183-185).
Ҳамин тавр, тамоми мардум, ба истиснои беморону мусофирон, бояд дар моҳи Рамазон рӯза бигиранд. Инчунин, тибқи дигар матнҳои шариат, мавқуф гузоштани занони ҳомиладор ва ширмак иҷозат дода шудааст.
Хӯрдани хӯрок дар моҳи Рамазон бидуни узри шаръӣ гуноҳи бузургест! Ибни Ҳиббон ҳадиси мазкурро аз Абу Умомаи Боҳилӣ ривоят кардааст, ки гуфт аз Расулуллоҳ (с) шунидаам, ки фармудаанд:
«Ман хоб будам ва баъд аз он ду мард ба наздам омаданд. Онҳо маро аз дастам гирифта, маро ба кӯҳ бурданд. Ва он гоҳ фармудаанд: «Боло бароед». Ман гуфтам: «Ман ин корро карда наметавонам.» Онҳо гуфтанд: «Мо ба шумо кӯмак хоҳем кард.» Ман ба қуллаи кӯҳ баромадам ва ногаҳон садои баландро шунида, аз онҳо пурсидам: «Ин чи садост?» Гуфтанд: «Ин ғурриши дӯзахиён аст». Сипас, онҳо ҳамроҳи ман рафтанд ва ман дидам, ки одамон аз рагҳояшон овезон ҳастанд ва даҳонашон канда шудааст, ки аз онҳо хун ҷорӣ мешавад. Ман гуфтам: “Онҳо кистанд? Ҷавоб доданд: «Инҳо касоне ҳастанд, ки пеш аз омадани вақти ифтор хӯрок мехӯрданд (яъне бидуни узри шаръӣ рӯза намегирифтанд)».
Имом Заҳабӣ дар китоби «Кабоир» мегӯяд:
“Мӯъминон итминон доранд, ки касоне, ки дар моҳи Рамазон бидуни беморӣ ва бидуни сабабҳои кофӣ рӯза намедорад, аз шахси зинокор ва майзада дида бадтар аст. Илова бар ин, онҳо ба пайравии ӯ ба ислом шубҳа доранд ва ӯро ба кофирӣ гумон мекунанд».
Раисҷумҳур Раҳмон бори аввал нест, ки чунин таклифро пешниҳод мекунад, маънои беэҳтиромӣ нисбати яке аз рукнҳои исломро дорад. Ин тааҷҷубовар нест, зеро бо назардошти он ки дар тӯли беш аз 25 соли ҳукмронияш тамоми кӯшишҳои имконпазирро барои идома додани кори мустамликадорони шӯравии Русия барои нобуд кардани дин дар кишвари мо анҷом додааст. Ӯ танҳо дар бораи сиҳат баромадан аз бӯҳрони иқтисодии қарибулвуқу андеша дорад, ки дар он ӯ танҳо бо миллионҳо собиқ муҳоҷирони меҳнатӣ дар кишвар боқӣ хоҳад монд ва онҳо бениҳоят ноумед аз он, ки иқтисодиёти Тоҷикистон танҳо ба интиқоли пул аз Русия вобастагӣ дорад, дар ҳоле ки сарвати замини мо ба хитоиҳо бо нархи арзон фурӯхта мешавад ва буҷаи кишвар аз тарафи клани Раҳмон ғасб мешавад», — гуфт домулло.
